Οχι άλλοι σωτήρες… – Ελεύθερος Τύπος

ΑΛΛΑ ΟΙ ΕΠΙΔΟΞΟΙ «διαμορφωτές της κοινής γνώμης του Ιντερνετ» δεν πάτησαν ποτέ τα σκαλιά του Μεγάρου, στη Ρηγίλλης. Δεν μετείχαν στις συνάξεις, στην αυλή του. Δεν ένιωσαν την ατμόσφαιρα που κυριαρχούσε όχι μόνον στις μέρες που ο Κ. Καραμανλής άλλαζε αποφασιστικά την Ελλάδα αλλά και μετά την ήττα της Ν.Δ., το 1981. Η αναγκαία δημιουργία ιδεολογικών δομών δράσης απέναντι στην «πρασινοφρουρά» που συγκυβερνούσε, αποτέλεσε τη μέριμνα μιας στέρεας κοινοβουλευτικής ομάδας αλλά και των εθελοντών, δουλεύοντας, πλάι πλάι, σε όλα τα επίπεδα της κομματικής δομής.

ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΤΙΚΟ της Νέας Δημοκρατίας, από ιδρύσεώς της, ήταν οι ανοικτές πύλες της. Ο Κων. Καραμανλής τις άνοιξε διάπλατα. Κάλεσε πρόσωπα κύρους, ικανότητας, δημοκρατικής ευαισθησίας, από όλους τους ιδεολογικούς χώρους, κτίζοντας, με διορατικότητα, τη μεταπολιτευτική Ελλάδα. Εξανίσταμαι να ακούω, ακόμη και σήμερα, να λέγεται ότι το «έκανε επειδή χρειαζόταν ψήφους για να εκλεγεί Πρόεδρος της Δημοκρατίας». Υπονοούν, οι νεο-ομνύοντες στην πολιτική παρακαταθήκη του, ότι λόγοι ανάγκης οδήγησαν τον Κωνσταντίνο Καραμανλή στο μπόλιασμα της Νέας Δημοκρατίας με δυνάμεις από το Κέντρο έως και τις παρυφές της Αριστεράς; Φέρνουν στα μέτρα τους έναν ασύγκριτο ηγέτη. Υπήρξε άλλη προσωπικότητα ιδεολογικής στιβαρότητας, αποτελεσματικότητας, πολιτικής διορατικότητας, διεθνούς κύρους, οράματος και σχεδίου;

ΑΝΑΛΟΓΟΙ και οι λόγοι, ύστερα από πενήντα χρόνια, που ανάγκασαν τον Κυριάκο Μητσοτάκη να ανοίξει τις πύλες της Νέας Δημοκρατίας, οδηγώντας την Ελλάδα στη νέα εποχή του μέλλοντός της. Οι υποτονθορύζοντες, «δεξιός-δεξιότερος και… χουντικός», «κεντρώος, κεντροότερος και… σοσιαλιστής», αριστερός-αριστερότερος και… κομουνιστής» απαρχαιώθηκαν. Με τέτοιους «ιδεολογικούς χρωματισμούς» να ξαναστήσουμε ιδεολογικά «καφέ» και «μπαρ»…

ΕΝ ΕΤΕΙ 2024, συμπληρώνοντας το πρώτο τέταρτο του 21^ου αιώνα, οι σώφρονες πολίτες δεν κλείνουν τα μάτια τους στις δυσκολίες και στις αντιξοότητες. Ομως, κοιτάζοντας τη μεγάλη εικόνα, κρίνουν ποιος εγγυάται την οικονομική και πολιτική σταθερότητα, διασφαλίζοντας το κύρος της Ελλάδας στην Ευρωπαϊκή Ενωση, στο ΝΑΤΟ, συνάπτοντας και διμερείς συμμαχίες, ενδυναμώνοντας την παρουσία μας στους παγκόσμιους οργανισμούς.

Ο ΔΙΑΧΩΡΙΣΜΟΣ είναι ένας: προοδευτικοί και οπισθοδρομικοί. Δεν χρησιμοποιώ το επίθετο «συντηρητικός», επειδή έχει, εξαιρέτως, κακοπάθει. Οι χαρισματικοί ηγέτες, αυτοί που «κρεμόμασταν από τα χείλη τους», που «τα έδιναν όλα» ή που «θα τα γκρέμιζαν όλα και θα τα ξανάκτιζαν από την αρχή», έβλαψαν πολύ. Διέστρεψαν την ουσία της Δημοκρατίας, αφήνοντας πίσω τους ιαχές χυδαιότητας, ανευθυνότητας και ολοκληρωτισμού, ανήκεστες πληγές στο σώμα της: «Να καεί το μπουρδέλο η Βουλή»! Αυτοί να επανέλθουν στο Μαξίμου, μήπως… ρεφάρουν τη χασούρα τους;

Η ΝΕΑ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ στο χαοτικό, τοξικό, διαλυμένο αντιπολιτευτικό σκηνικό αποτελεί ναύδετο*! Οχι άλλοι σωτήρες! Δώκαμε, δώκαμε…

*Ναύδετο: μεγάλος σημαντήρας-σημαδούρα σε συγκεκριμένη θέση (στίγμα), όπου ένα πλοίο προσδένεται με ασφάλεια.