Μπρος γκρεμός και πίσω ρέμα… – Ελεύθερος Τύπος

ΑΣ ΜΙΛΗΣΟΥΜΕ και για τα απογεύματα, που επισκέπτες και Αθηναίοι περπατούν στη Διονυσίου Αρεοπαγίτου, παίρνοντας μιαν ανάσα από την κάψα της μέρας ή πηγαίνουν στο Ηρώδειο. Τα παιδιά παίζουν μπάλα, ώσπου να νυχτώσει, κάτω από την Ακρόπολη. Οι φωνές τους είναι μεγάλη ελπίδα για το κέντρο της πόλης.

ΑΛΗΘΕΙΑ, πήγε ποτέ ο δήμαρχος να περπατήσει στο οδόστρωμα της Αρεοπαγίτου από το οποίο περνούν χιλιάδες επισκέπτες; Χάνει την ευκαιρία να διαπιστώσει πόσοι κυβόλιθοι έχουν ξεκολλήσει, χωρίς συντήρηση, και πόσοι άλλοι έχουν αφήσει μόνον το ίχνος τους. Και πώς να περπατάς με το κεφάλι σκυμμένο κάτω, για να μην πέσεις, όταν από πάνω λάμπει ο Παρθενώνας;

ΣΤΑ ΠΑΡΤΕΡΙΑ ξεράθηκαν τα δενδρολίβανα. Οι λυγαριές ζουν πρόωρο φθινόπωρο χωρίς τα φύλλα τους. Από τα λάστιχα σταγόνα νερό δεν στάζει. Στις ρίζες των δένδρων μαζεύονται μόνο ξερά φύλλα. Η εικόνα της απαξίωσης του δρόμου, που διέρχεται μπροστά από το θέατρο του Διονύσου -αρχέτυπος ο ρόλος του στην αρχιτεκτονική- όπου γεννήθηκε το δράμα και πρωτοδιδάχτηκαν τα κορυφαία έργα των μεγάλων κλασικών δραματικών ποιητών, Αισχύλου, Σοφοκλή και Ευριπίδη, Αριστοφάνη και Μενάνδρου, μόνον καταθλίβει.

ΔΡΟΣΙΑ και ομορφιά προσφέρουν οι κήποι του Μουσείου που θάλλουν, υπηρετώντας τον πολιτισμό της καθημερινότητάς μας. Αλλά αν ο ωραιότερος δρόμος της Αθήνας, που οδηγεί στο μνημείο-θρίαμβο της Δημοκρατίας, αντιμετωπίζεται με τόση αδιαφορία, τι να περιμένει κανείς για το ιστορικό κέντρο που αφέθηκε στην τύχη του, με ανασφάλεια, με σκουπίδια, με βρόμικα, σπασμένα πεζοδρόμια, άθλια γκράφιτι στους τοίχους, με παρκαρισμένα αυτοκίνητα παντού, λες και εγκαταλείφθηκε η πόλη…

ΠΕΡΑΣΑΝ ΗΔΗ επτά μήνες που 19.842 Αθηναίοι -περίπου ο πληθυσμός της Πρέβεζας- εξέλεξαν δήμαρχο τον Χάρη Δούκα, χωρίς προηγούμενο αποτύπωμά του στον δημόσιο χώρο. Αλλά κι όσοι δεν τον ψήφισαν είχαν μία ελπίδα ότι θα ήθελε να αποδείξει πως όχι μόνον ήταν έτοιμος να αναλάβει την πόλη, με Ιστορία 2.500 χρόνων, που τη συναντάς σε κάθε βήμα, αλλά και πως την αγαπάει! Εξαφανισμένος, ο πρόθυμος να εγκαταλείψει τον Δήμο τον οποίο του εξασφάλισαν οι «συλλογικότητες» -που πολεμούν αριστεία και πρόοδο- περιφέρεται στην Ελλάδα ως υποψήφιος αρχηγός στο ΠΑΣΟΚ. Λες και έχει τόσο έργο να επιδείξει στην πρωτεύουσα, που μπορεί να το επικαλείται, αποδεικνύοντας την αξιοσύνη του.

ΕΑΝ ΕΠΡΟΚΕΙΤΟ ψηφίζοντας τον Δούκα να γλιτώσει η Αθήνα την τέλεια εγκατάλειψη, θα παρακινούσα να πάμε όλοι να τον ψηφίσουμε. Αλλά και να βρεθεί ακέφαλο το ΠΑΣΟΚ, στο Κοινοβούλιο, καρκινοβατώντας ως αντιπολίτευση; Αδικο για τη Δημοκρατία μας…