Αγγελος Χαριάτης στον ΕΤ: «Τα καλά παιδιά σπάνια έχουν λογοτεχνικό ενδιαφέρον…» – Ελεύθερος Τύπος

 Ποια ήταν η αφορμή για να γράψετε το μυθιστόρημα «Μαντάμ Αμάντα»;

Μετά τον «Κύριο Χι», ένιωσα πως δεν είχα τελειώσει με τον κεντρικό μου ήρωα, τον ιδιωτικό ερευνητή Αλκη Μπαμπαλή. Πως άξιζε, ας ειπωθεί αυθαίρετα, μια δεύτερη ευκαιρία. Ενα ανθισμένο μπαλκόνι γειτονικής πολυκατοικίας μού χάρισε τον πρώτο σπινθήρα για να φτιάξω ένα πρώτο σκαρίφημα της ιστορίας.

Ο τίτλος «Μαντάμ Αμάντα» είναι συμβολικός ή δηλώνει κάτι κυριολεκτικά;

Ηθελα η ηρωίδα μου, η Διαμάντω Καγιαλόγλου (ή Αμάντα Καγιά, το λογοτεχνικό της ονοματεπώνυμο) να έχει ένα αυστηρό ύφος και ταυτόχρονα να εμφανίζεται ως μια κυρία των παλιών καιρών. Ετσι, επέλεξα το «Μαντάμ». Η λέξη, ασφαλώς, μπορεί να ερμηνευτεί και να χρησιμοποιηθεί ποικιλοτρόπως. Θέλοντας να υπάρχει μια κάποια ιδιότυπη ακουστική, ήρθε συνειρμικά το γυναικείο όνομα Αμάντα. Νομίζω πως ήταν απόλυτα ταιριαστό. Ιδια γράμματα, ένας τίτλος που θα «έγραφε» στη σκέψη του αναγνώστη.

Ο Αλκης Μπαμπαλής, απαλλαγμένος από την υπόθεση του «Κυρίου Χι», συνεχίζει να ξοδεύεται σε ανώφελους έρωτες. Δεν έχει ανασφάλειες γι’ αυτόν τον τρόπο ζωής;

Ασφαλώς και έχει, εάν υποτεθεί πως ζει και αναπνέει στον πραγματικό κόσμο. Ομως, από την πρώτη περιπέτειά του ο κεντρικός ήρωας εμφανίζει -ήθελα να εμφανίζει- τα περισσότερα από τα χαρακτηριστικά του αρχετυπικού ήρωα των αστυνομικών ιστοριών του Χάμετ και του Τσάντλερ. Οντας προορισμένος για κεντρικός ήρωας νουάρ αστυνομικού, είναι εντός των πλαισίων της μη κανονικότητας. Είναι ο τρόπος ζωής του. Είναι, ενδεχομένως, ο δικός του τρόπος να νιώσει ασφαλής, είναι ο δικός του κώδικας. Συμπληρώνοντας: Η λογοτεχνία και οι λογοτέχνες θρέφονται, επιζούν και ενδεχομένως επιζητούν την ανασφάλεια. Είναι εκείνη που δημιουργεί την αμφιβολία και η αμφιβολία τη δημιουργία. 

Αναλαμβάνει μια υπόθεση έπειτα από ένα τηλεφώνημα. Στην υπόθεση είναι μπλεγμένοι εκδότες, επιμελητές, δικηγόροι, λαϊκές ντίβες. Ποιος είναι ο ρόλος τους στη συγκεκριμένη υπόθεση;

Είναι όλοι τους δευτερεύοντες ήρωες, οι οποίοι βοηθούν στην εξέλιξη της αφήγησης, της πλοκής. Είναι εκείνοι οι δευτεραγωνιστές που πλαισιώνουν τους κεντρικούς ήρωες και οδηγούν στη λύση. Κατά τη γνώμη μου, όσο μεγαλύτερο ρόλο διαδραματίζουν στην ιστορία τόσο αυτή γίνεται περισσότερο συμπαγής. Κάποιοι εξ αυτών που αναφέρθηκαν στην ερώτηση είναι θύματα ή υποψήφια θύματα ενός άγνωστου, μέχρι το τελευταίο κεφάλαιο, δολοφόνου. Αλλοι παρουσιάζονται ως πιθανοί δολοφόνοι. Δεν θα ήθελα να επεκταθώ, ώστε να αφήσω τον αναγνώστη να ξεδιπλώσει τον μυθιστορηματικό χάρτη με τους αθώους και τους ενόχους.

Παράλληλα, ο Μπαμπαλής θέλει να βοηθήσει τον Βλάση Μώρα. Ποιος είναι ο Μώρας;

Ο Βλάσης Μώρας είναι ξεπεσμένος αρτίστας, συγγενής της συγγραφέως Αμάντας Καγιά και ο πρώτος που συνδέει την πρώτη δολοφονία με κάποιο μυθιστορηματικό ήρωα της Αμάντας. Ζητά, λοιπόν, τη βοήθεια του Αλκη Μπαμπαλή και κάπως έτσι ξεκινά να ξετυλίγεται ο μύθος. Είναι μαζί με τον ιδιότυπο Αιγύπτιο βοηθό του ιδιωτικού ερευνητή, τον Αχμέτ, βασικοί κρίκοι στην αλυσίδα της αφήγησης. Αλλωστε, ο Βλάσης εμφανίζεται σε καίρια σημεία της πλοκής.

Μέσα στο μυθιστόρημα είναι και μία εκρηκτική γυναίκα, η Νόρα. Γιατί σε ένα μυθιστόρημα μία ωραία γυναίκα μάς προσελκύει το ενδιαφέρον;

Στα αστυνομικά νουάρ μυθιστορήματα, είναι σχεδόν απαραίτητο να υπάρχει μία ωραία γυναίκα, η οποία κάποιες φορές μπορεί να χαρακτηριστεί και ως μοιραία. Γύρω της στροβιλίζονται τα πάθη των πρωταγωνιστών, οι οποίοι, πιστοί στο αρχέτυπο, δεν είναι τα καλύτερα παιδιά. Αλλωστε, τα «καλά παιδιά» σπάνια παρουσιάζουν λογοτεχνικό ενδιαφέρον, τόσο αναγνωστικά όσο και συγγραφικά. Ισως μόνο όταν παίρνουν τον ρόλο του θύματος. 

Και το μοιραίο πρόσωπο με πολλά ονόματα, η μαντάμ Αμάντα. Πώς ανακαλύψατε αυτήν τη γυναίκα και δώσατε και τον τίτλο του μυθιστορήματος;

Ο τίτλος του μυθιστορήματος, στη δική μου περίπτωση, είναι σχεδόν δομικός. Εχοντας τον τίτλο στο μυαλό μου, έχω ήδη κάνει το πρώτο βήμα της συγγραφής. Η μαντάμ Αμάντα ή Αμάντα Καγιά ή Διαμάντω Καγιαλόγλου είναι, ασφαλώς, ένα επινοημένο πρόσωπο. Είναι ταυτόχρονα ψηφίδες πολλών υπαρκτών προσώπων ή/και λογοτεχνικών ηρωίδων. Αλίμονο αν η λογοτεχνία βασιζόταν σε αληθινά πρόσωπα. Ή μόνο σε αληθινά. Θα ήταν σαν να καταλυόταν η βασική αρχή της: η επινόηση της πραγματικότητας.

Ειδήσεις σήμερα

ΕΔΕ από το υπουργείο Άμυνας για τον αστυνομικό που ενημερώθηκε ένα χρόνο μετά ότι πάσχει από καρκίνο – «Καμία εξήγηση δεν το δικαιολογεί»

Στοιχεία σοκ για τα τροχαία: Δώδεκα Τέμπη τον χρόνο σε δυστυχήματα

Εφορία: Γλιτώστε φόρους εισοδήματος σε 5 κινήσεις

Famagusta: Ο Παύλος πιέζει την Ιφιγένεια να τον βοηθήσει να πεθάνει

Αμαλιάδα: Αποκαλύψεις-φωτιά από τον θείο της Ειρήνης

Σκάνδαλο της επισκοπής Σύρου: Υπό έρευνα 60χρονος με πείρα στους εκβιασμούς

Κίλιαν Μέρφι: Μαζί με την σύζυγο του αγόρασαν το «Phoenix Cinema» στην Ιρλανδία

Καραμπόλα 6 οχημάτων στην Κηφισίας – Χάος στο ρεύμα προς Κηφισιά

Telegraph: Αυτά είναι τα ασχημότερα μέρη στην Ευρώπη και τα δύο είναι στην Ελλάδα