Μέση Ανατολή: Στο κόκκινο ο φόβος για μεγάλη σύρραξη – Ελεύθερος Τύπος

Οχι μόνο έχασαν τον πιο πολύτιμο διοικητή της ισχυρής πολιτοφυλακής τους κατά τη διάρκεια της τρέχουσας φάσης κλιμάκωσης με το Ισραήλ, αλλά επιβεβαιώθηκε επίσης πόσο εκτεθειμένη είναι η οργάνωση στα συστήματα συλλογής πληροφοριών των μυστικών υπηρεσιών του Ισραήλ. Ακόμη και όταν η Χεζμπολάχ εξακολουθούσε να αναζητά τη σορό τού Σουκρ ανάμεσα στα ερείπια, ο πολιτικός ηγέτης της Χαμάς, Ισμαήλ Χανίγια, σκοτώθηκε από επίθεση των Ισραηλινών στην Τεχεράνη.

Το βράδυ του περασμένου Σαββάτου, η σιιτική οργάνωση εκτόξευσε δεκάδες ρουκέτες κατά του Ισραήλ, με την πλειονότητά τους να αναχαιτίζεται από το αντιπυραυλικό σύστημα προστασίας Iron Dome. Ηταν βέβαιο και αναμενόμενο. Στο Τελ Αβίβ γνωρίζουν καλά ότι η απάντηση της Χεζμπολάχ για τη δολοφονία του Σουκρ θα είναι δριμύτερη και όπως όλα δείχνουν θα είναι συντονισμένη με το Ιράν και τις φίλιες προς αυτό δυνάμεις σε Ιράκ και Υεμένη. Τι σημαίνει αυτό; Τίποτα περισσότερο και τίποτα λιγότερο από το γεγονός ότι το Ισραήλ ετοιμάζεται όχι μόνο να δεχθεί μεγαλύτερης έκτασης επίθεση σε σχέση με αυτήν που δέχθηκε τα ξημερώματα της Κυριακής, αλλά και να απαντήσει. Κάτι που σε κάθε περίπτωση σημαίνει ότι ο η Μ. Ανατολή θα συνεχίσει να μοιάζει με καζάνι που βράζει και είναι έτοιμο να ανατιναχθεί.

Τις ημέρες πριν από το χτύπημα του Ισραήλ στον Σουκρ, η αρχική θέση της Χεζμπολάχ ήταν να αρνηθεί ψευδώς την ευθύνη για την τραγική επίθεση με ρουκέτες της 27ης Ιουλίου στο Majdal Shams, στα υψίπεδα του Γκολάν, πιθανώς με την ελπίδα να γλιτώσει από μια σχεδόν βέβαιη και σκληρή ισραηλινή στρατιωτική απάντηση για τη δολοφονία αμάχων. Οταν αυτό το παιχνίδι φαινόταν προορισμένο να αποτύχει, η Χεζμπολάχ ώθησε τον ΥΠΕΞ του Λιβάνου, Μπου Χαμπίμπ, να πει σε συνεντεύξεις στις 28 Ιουλίου ότι η οργάνωση ήταν πρόθυμη να αποσύρει τους στρατιωτικούς της σχηματισμούς προς τα βόρεια του ποταμού Λιτάνι.

Λίγο πριν δολοφονηθεί ο Σουκρ, τα «μηνύματα» της οργάνωσης άλλαξαν για άλλη μια φορά, διατυπώνοντας μια φόρμουλα για το πώς θα απαντούσε η Χεζμπολάχ σε συγκεκριμένες επιθέσεις και χαράσσοντας μερικές «κόκκινες γραμμές» για το Ισραήλ. Συγκεκριμένα, η οργάνωση προειδοποίησε ότι ένα χτύπημα που θα βλάψει Λιβανέζους αμάχους θα αντιμετωπιστεί με πλήγμα εναντίον Ισραηλινών αμάχων. Η οργάνωση πρόσθεσε ότι τυχόν επιθέσεις εναντίον στρατιωτικών στόχων θα ωθήσουν τη Χεζμπολάχ να επιτεθεί σε ισραηλινούς στρατιωτικούς στόχους. Ο Σουκρ επέβλεπε το πρόγραμμα πυραύλων ακριβείας και καθοδήγησης και το IRGC, οπότε με βάση τα τελευταία δεδομένα η Χεζμπολάχ και η Τεχεράνη εκτιμάται ότι συναποφασίζουν και θα δράσουν σύντομα από κοινού.

Οι επιπτώσεις εξαιτίας των στοχευμένων δολοφονιών

Η δολοφονία του κορυφαίου ηγέτη της Χαμάς, Ισμαήλ Χανίγια, είναι πιθανότατα η ώθηση που αναζητούσε απεγνωσμένα ο Μπέντζαμιν Νετανιάχου σε αυτόν τον 10μηνο άνευ προηγουμένου πόλεμο κατά των Παλαιστινίων. Ή έτσι μπορεί να φαίνεται.

Οταν το Κίνημα Ισλαμικής Αντίστασης (η Χαμάς) γεννήθηκε από τη μήτρα της οργάνωσης της Παλαιστινιακής Μουσουλμανικής Αδελφότητας τον Δεκέμβριο του 1987, ο Χανίγια ήταν ένα νεαρό στέλεχος, που κόντευε να κλείσει τα 25 του χρόνια. Κατά τη διάρκεια της φοίτησής του στο πανεπιστήμιο, όπου σπούδασε Αραβική Φιλολογία, εντάχθηκε στη Μουσουλμανική Αδελφότητα. Η αποφοίτησή του από το πανεπιστήμιο το καλοκαίρι του 1987 επρόκειτο σύντομα να ακολουθηθεί από την έκρηξη της παλαιστινιακής Ιντιφάντα και τη γέννηση της Χαμάς.

Από νεαρή ηλικία ήταν ρήτορας, ένα βασικό ηγετικό χαρακτηριστικό της αραβικής ισλαμικής κουλτούρας. Στους κύκλους της Χαμάς, ο Χανίγια θεωρούταν εκπρόσωπος μιας σχετικά μετριοπαθούς, κυρίαρχης μέσης τάσης στο κίνημα. Οι συνομήλικοι και οι σύντροφοι του Χανίγια θα συμφωνούσαν ότι ήταν μια ενωτική φιγούρα. Αυτό που τον ανέβασε γρήγορα στις κορυφαίες τάξεις του κινήματος ήταν μια σειρά από ισραηλινές στοχευμένες δολοφονίες που εξάλειψαν μια ολόκληρη γενιά ιδρυτών και ηγετών.

Νίκη και ήττα για το Ισραήλ

Το ζήτημα είναι και η αποτελεσματικότητα της μακροπρόθεσμης στρατιωτικής στρατηγικής του Ισραήλ για την εξάρθρωση της Χαμάς, συμπεριλαμβανομένης της χρήσης εξειδικευμένων δολοφονιών σε ξένο έδαφος. Ο Χανίγια ήταν το τρίτο εξέχον μέλος στρατιωτικών ομάδων που υποστηρίζονται από το Ιράν που δολοφονείται τις τελευταίες εβδομάδες, μετά από εκείνες του στρατιωτικού ηγέτη της Χαμάς και των Ταξιαρχιών Κασέμ, Μοχάμεντ Ντέιφ, στη Γάζα (Χαν Γιουνίς) και το χτύπημα στον Φουάντ Σουκρ στη Βηρυτό. Συνολικά, σύμφωνα με πηγές του υπογράφοντος, το Ισραήλ έχει πραγματοποιήσει 34 επιθέσεις που έχουν οδηγήσει στο θάνατο τουλάχιστον 39 διοικητές και ανώτερα μέλη της Χαμάς, της Χεζμπολάχ και των Φρουρών της Επανάστασης στον Λίβανο, στη Συρία και το Ιράν τους τελευταίους 10 μήνες. Οι δολοφονίες θεωρούνται ως νίκη τακτικής, αλλά στρατηγική ήττα.

Ο Χανίγια ήταν υπέρμαχος της παλαιστινιακής συμφιλίωσης και της κατάπαυσης του πυρός. Επομένως, η απομάκρυνσή του από την εξίσωση έχει αντίκτυπο στην εσωτερική δυναμική εξουσίας της οργάνωσης, ενισχύοντας τους σκληροπυρηνικούς. Ο νέος πρόεδρος του Ιράν, ο σχετικά μετριοπαθής Πεζεσκιάν, μπορεί τώρα να αναχαιτιστεί στην υλοποίηση της αναθεωρητικής του ατζέντας και εκτιμώ ότι η δολοφονία Χανίγια περιπλέκει πολύ τα πράγματα στο εσωτερικό του Ιράν. Ετσι, όταν ο ηγέτης της Χεζμπολάχ, Χασάν Νασράλα, απείλησε με μια ανοιχτή μάχη σε όλα τα μέτωπα, πιθανότατα εννοεί επερχόμενα σκληρά πλήγματα στο Ισραήλ, που όμως πιθανότατα δεν θα φθάσουν σ’ έναν ολοκληρωτικό πόλεμο. Μένει να δούμε, γιατί η κατάσταση είναι εκρηκτική.