Alice Feeney στον ΕΤ: Oλοι είμαστε ικανοί για τα πιο απίστευτα και τρομακτικά – Ελεύθερος Τύπος

-Το νέο σας βιβλίο εκτυλίσσεται με πρωταγωνίστρια την Ντέιζι, που θα βρεθεί να παλεύει με την αναζήτηση της αγάπης και της αλήθειας σε καλά κρυμμένα μυστικά. Πώς προέκυψε αυτό το νέο ταξίδι;

Μερικές φορές είμαστε οι αναξιόπιστοι αφηγητές της ζωής μας χωρίς καν να το γνωρίζουμε και οι αναμνήσεις μας μπορούν να μας κάνουν όλους ψεύτες. Ολοι έχουμε μυστικά, αλλά η Ντέιζι και η υπόλοιπη οικογένεια Ντάρκερ έχουν περισσότερα από τους περισσότερους από μας και τα μυστικά τους είναι πράγματι πολύ σκοτεινά. Αυτό το βιβλίο προέκυψε επειδή ερωτεύτηκα την Ντέιζι. Εζησε μέσα στο μυαλό μου για πολύ καιρό και έπρεπε να γράψω την ιστορία της.

– Ποιες ήταν οι μεγαλύτερες προκλήσεις σε ό,τι αφορά τη δόμηση της ιστορίας που γράψατε;

Το «Ντέιζι Ντάρκερ» ήταν ένα δύσκολο βιβλίο στη συγγραφή και χρειάστηκαν πέντε χρόνια από την αρχική ιδέα μέχρι να νιώσω ότι μπορώ να αφήσω οποιονδήποτε να το διαβάσει. Σκέφτομαι τα βιβλία για πολύ καιρό (συχνά χρόνια) προτού δεσμευτώ να τα γράψω και γράφω πάντα τρία προσχέδια προτού μοιραστώ τα βιβλία μου με οποιονδήποτε. Πέρασα σχεδόν έναν χρόνο γράφοντας το Ντέιζι Ντάρκερ το 2018 και μετά δεν άφησα κανέναν να το διαβάσει. Αντί αυτού, έγραψα το «Η δική του και η δική της», το οποίο μου πήρε μόλις τρεις μήνες για να το γράψω και ήταν ένα βιβλίο που γεννήθηκε πολύ εύκολα.

Το «Ντέιζι Ντάρκερ» έμεινε στο συρτάρι, αλλά το σκεφτόμουν όλη την ώρα. Δύο χρόνια αργότερα, ένα τηλεφώνημα με τον ατζέντη μου -για ένα εντελώς διαφορετικό βιβλίο- έβαλε τα πράγματα στη θέση του σχετικά με το «Ντέιζι Ντάρκερ». Ημουν στο δωμάτιο που γράφω τα βιβλία μου και κόντεψα να του κλείσω το τηλέφωνο γιατί ήμουν τόσο ενθουσιασμένη που μπορούσα επιτέλους να τελειοποιήσω αυτό το βιβλίο με το οποίο ήμουν ερωτευμένη εδώ και τόσο καιρό. Επέστρεψα σε αυτό τον Οκτώβριο του 2020, διέγραψα 80.000 λέξεις και ξαναέγραψα σχεδόν ολόκληρο το μυθιστόρημα. Εχοντας την ιδέα από το 2016, τελικά έστειλα το βιβλίο στον ατζέντη μου τον Φεβρουάριο του 2021. Το «Ντέιζι Ντάρκερ» ήταν το πιο δύσκολο βιβλίο που έγραψα, αλλά είναι και το αγαπημένο μου.

-Ποιο το έναυσμα να συνδέσετε το νέο σας μυθιστόρημα με το κλασικό μυθιστόρημα της Αγκαθα Κρίστι «Και Δεν Εμεινε Κανένας»;

Νομίζω ότι η Αγκαθα Κρίστι είναι γνωστή ως βασίλισσα του Crime για κάποιον λόγο και η Ντέιζι Ντάρκερ είναι ο μικρός μου φόρος τιμής σε αυτήν. Το «Και Δεν Εμεινε Κανένας» είναι ένα από τα αγαπημένα μου βιβλία και αυτό το μυθιστόρημα πυροδότησε την ιδέα μου. Λατρεύω ένα καλό μυστήριο ενός κλειδωμένου δωματίου με μια καλή ανατροπή και επιθυμία μου ήταν να προσκαλέσω τους αναγνώστες να παίξουν μαζί μου ένα οικογενειακό παιχνίδι Cluedo.

-Οι ήρωές σας ζουν περιπέτειες, ανεβάζοντας την ένταση στα ύψη. Το μυστήριο, η δράση, οι ανατροπές ή οι καλοδουλεμένοι χαρακτήρες θέτουν τα θεμέλια για την επιτυχία ενός ιδιόρρυθμου θρίλερ;

Ολα βασικά είναι σημαντικά, αλλά για μένα είναι οι χαρακτήρες σημαντικότεροι και οι ανατροπές της πλοκής που σκέφτομαι για πολύ καιρό πριν ξεκινήσω να γράφω. Λατρεύω μια καλή ανατροπή, τόσο ως αναγνώστης όσο και ως συγγραφέας, πρέπει να νοιάζεσαι για τους χαρακτήρες σου για να έχεις μια καλή ιστορία. 

-Στο «Ντέιζι Ντάρκερ» άτομα υπεράνω υποψίας επιδεικνύουν εγκληματικά ένστικτα, αρκεί να τους δοθεί η κατάλληλη ευκαιρία. Πιστεύετε ότι αληθεύει ότι όλοι είμαστε εν δυνάμει εγκληματίες;

Νομίζω ότι όλοι είμαστε ικανοί για τα πιο απίστευτα και τρομακτικά πράγματα όταν πρόκειται για την προστασία των ανθρώπων που αγαπάμε.

– Εσείς πού θεωρείται ότι ανήκετε; Πού σας αρέσει να επικεντρώνεστε; Στην εξιχνίαση ενός εγκλήματος και στην αποκάλυψη του ενόχου, αυτή που οι Βρετανοί ονομάζουν «whodunit», «ποιος το ’κανε», ή στους τόπους όπου συμβαίνουν τα εγκλήματα, στη σχέση των ηρώων με αυτούς και στα κοινωνικά ζητήματα που τους απασχολούν;

Οι χαρακτήρες είναι πιο σημαντικοί για μένα, αλλά το σκηνικό είναι επίσης ψηλά στη λίστα με τα πράγματα που πρέπει να κάνω σωστά. Για μένα, το σκηνικό είναι σχεδόν ένας άλλος χαρακτήρας. Σκοπός μου οι επιλογές μου να αντικατοπτρίζουν τη μοναξιά/ απομόνωση/φόβο/ή την αίσθηση της εγκατάλειψης που νιώθουν οι κύριοι χαρακτήρες. Είμαι λίγο ερωτευμένη με το Σίγκλας όπου διαδραματίζεται το «Ντέιζι Ντάρκερ».

Επισκέπτομαι το ίδιο απομονωμένο μέρος στην Κορνουάλη εδώ και χρόνια και κάθε φορά που βρίσκομαι εκεί φαντάζομαι το Σίγκλας και την Ντέιζι. Στον γκρεμό το μονοπάτι που καταρρέει κάτω στον μαύρο αμμώδη κόλπο, με τα κύματα να σκάνε στα βράχια στο βάθος, φαντάζομαι το εκκεντρικό παλιό σπίτι με την τιρκουάζ οροφή του και έναν διάδρομο γεμάτο ρολόγια.

-Πώς βλέπετε τη σχέση ανάμεσα στην τηλεόραση και στη λογοτεχνία; Επηρεάζει τον τρόπο γραφής σας, μιας και κάποια βιβλία σας έχουν προταθεί για τηλεοπτικές σειρές;

Οι ιστορίες μάς διδάσκουν ποιοι είμαστε και μας βοηθούν να προσπαθήσουμε να κατανοήσουμε έναν κόσμο που συχνά δεν έχει κανένα νόημα. Απολαμβάνω όλες τις ιστορίες, είτε διαβάζω ένα βιβλίο, ακούγοντας ένα ηχητικό βιβλίο (audiobooks), βλέποντας τηλεόραση ή ταινίες ή ένα θεατρικό έργο ή κάνοντας μια επίσκεψη σε μια γκαλερί τέχνης. Είμαι εθισμένη στην αφήγηση σε όλες τις μορφές της. Πάντα ήμουν.

Νιώθω τιμή που τόσοι πολλοί λαμπροί και ταλαντούχοι άνθρωποι θέλησαν να προσαρμόσουν τα μυθιστορήματά μου στην τηλεόραση και ανυπομονώ να δω τους χαρακτήρες μου να ζωντανεύουν στην οθόνη. Δεν έχει αλλάξει ο τρόπος που γράφω. Τα βιβλία μου είναι τα παιδιά μου και οι τηλεοπτικές εκπομπές είναι κάτι άλλο. Πάντα πίστευα ότι όταν στέλνω μια ιστορία στον κόσμο δεν είναι πια δική μου, γίνεται κάτι που ανήκει σε όλους όσους τη διαβάζουν και αυτό μου αρέσει. Νομίζω ότι έχω την καλύτερη δουλειά στον κόσμο και νιώθω τυχερή και ευγνώμων για αυτό κάθε μέρα.