Το έλλειμμα της αντιπολίτευσης και η ρότα της κυβέρνησης – Ελεύθερος Τύπος

ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΑ από το αν θα υπάρξει ή όχι νέα διάσπαση στον ΣΥΡΙΖΑ, το κόμμα επιμένει στη γραμμή της λαϊκιστικής ρητορικής, της καταστροφολογίας και της τοξικής πόλωσης. Η αποπομπή του Παύλου Πολάκη από την Κοινοβουλευτική Ομάδα χωρίς τη διαγραφή του και από το κόμμα δείχνει ότι ο Στέφανος Κασσελάκης θα παραμείνει πιστός στη γραμμή του τραμπικού πολακισμού.

ΤΗΝ ΙΔΙΑ ΩΡΑ το ΠΑΣΟΚ μοιάζει να ακολουθεί σχεδόν τυφλά την αντιπολιτευτική τακτική του ΣΥΡΙΖΑ. Στη Χαριλάου Τρικούπη έχουν αναλωθεί σε έναν εσωκομματικό αγώνα προσώπων, δίχως να γίνεται διάλογος για την ταυτότητα και το πρόγραμμα του κόμματος.

ΤΑ ΧΑΜΗΛΑ ποσοστά του ΣΥΡΙΖΑ και του ΠΑΣΟΚ στις πρόσφατες κάλπες, σε συνδυασμό με τους εσωκομματικούς εμφυλίους και την ανυπαρξία θέσεων και προτάσεων, αναδεικνύουν για μία ακόμη φορά το έλλειμμα πραγματικής αντιπολίτευσης στο πολιτικό σκηνικό. Η υπεροχή της κυβέρνησης είναι προφανής, αλλά η έλλειψη ισχυρού πολιτικού αντιπάλου προκαλεί συχνά πυκνά εφησυχασμό και αρρυθμίες. Οπως έχει πει ο Κυριάκος Μητσοτάκης, ο μοναδικός αντίπαλος της κυβέρνησης είναι τα προβλήματα της χώρας και των πολιτών. Η κυβέρνηση βρίσκεται σε διαδικασία επανεκκίνησης μετά τον πρόσφατο ανασχηματισμό και έχουν ήδη αρχίσει να φαίνονται τα πρώτα θετικά δείγματα στη λειτουργία της.

ΕΝ ΟΨΕΙ του φθινοπώρου, όμως, είναι χρήσιμο να υπάρξει η κατάλληλη προετοιμασία για την πιο αποτελεσματική και πιο γρήγορη αντιμετώπιση των προβλημάτων της καθημερινότητας. Η μεσαία τάξη και τα ευάλωτα νοικοκυριά επιβαρύνονται σημαντικά από την ακρίβεια. Μπορεί ο πληθωρισμός να βρίσκεται σε πτωτική πορεία, αλλά το ζητούμενο είναι να μπει η αγορά σε μια περίοδο αποκλιμάκωσης τιμών. Εκτός από τα μέτρα αντιμετώπισης του «πληθωρισμού της απληστίας», πρέπει να ανοίξει η συζήτηση και για νέες φοροελαφρύνσεις ή παρεμβάσεις που ενισχύουν μόνιμα τα εισοδήματα, εφόσον βέβαια το επιτρέπουν τα δημοσιονομικά δεδομένα.

ΣΥΓΧΡΟΝΩΣ, η κυβέρνηση οφείλει να παρουσιάσει ένα ολιστικό σχέδιο για τη μεταρρύθμιση, την αναβάθμιση και τον εκσυγχρονισμό τόσο στο Εθνικό Σύστημα Υγείας όσο και στην Εκπαίδευση. Αυτοί οι δύο πολύπαθοι τομείς κουβαλούν παθογένειες δεκαετιών, που πρέπει να αντιμετωπιστούν με ρηξικέλευθες λύσεις.

Η ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ έχει έναν καθαρό διάδρομο τριετίας μπροστά της και μπορεί μέσα από τη μεταρρυθμιστική πολιτική της να αναδείξει το νέο εθνικό όραμα, που τόσο έχουν ανάγκη οι πολίτες, με φόντο την Ελλάδα του 2030.