Μαριάννα Κιμούλη στο ΤΥΠΟΣ TV: «Χαίρομαι για όσα έχω πετύχει, αλλά δεν επαναπαύομαι» – Ελεύθερος Τύπος

 Η φετινή σεζόν σε βρίσκει, τηλεοπτικά, στον «Γιατρό». Ποια στοιχεία σε έκαναν να πεις το «ναι» σε αυτή τη δουλειά; 

Από τον πρώτο κύκλο «Ο Γιατρός» είχε ανεβάσει τον πήχη της σύγχρονης μυθοπλασίας στην τηλεόραση. Και επειδή πιστεύω ακράδαντα ότι κάθε εποχή έχει την ποίησή της, ήθελα πολύ να συμμετέχω σε κάτι σύγχρονο. Ταυτόχρονα όταν έμαθα με ποιους ανθρώπους θα είχα την ευκαιρία να συνεργαστώ, και μπροστά αλλά και πίσω από τις κάμερες, δεν χώραγε δεύτερη σκέψη.

Το όνομα του Κωνσταντίνου Μαρκουλάκη, ενός από τους πιο σημαντικούς ηθοποιούς, αλλά και το ότι είχες δείγματα από τον πρώτο κύκλο, έπαιξαν ρόλο;

Σαφέστατα. Τελειώνοντας τη σχολή ήθελα πολύ να μου δοθεί η ευκαιρία να συμμετέχω σε μια δουλειά που ο Κωνσταντίνος θα έπαιζε ή θα σκηνοθετούσε. Το ότι μου δόθηκε η ευκαιρία από τόσο νωρίς είναι δώρο. Είναι ένας καλλιτέχνης που δίπλα του κάθε νέος άνθρωπος μπορεί να μάθει, αλλά κυριότερα μπορεί να εμπνευστεί.

Ποια είναι τα κριτήριά σου για την επιλογή ρόλων, ειδικά στην τηλεόραση; 

Ξεκινώντας, τα δύο βασικότερα στοιχεία για μένα ήταν το σενάριο αλλά και οι συνεργάτες. Οσο περνάει ο καιρός συνειδητοποιώ πως υπάρχει και ένα τρίτο. Ο χρόνος. Ο χρόνος είναι ένα από τα βασικότερα στοιχεία για να δημιουργηθεί ένα αξιοπρεπές καλλιτεχνικό αποτέλεσμα. Κάτι το οποίο δυστυχώς σπανίζει στον χώρο της τηλεόρασης στις μέρες μας και ειδικότερα στη χώρα μας.

Πώς θα δούμε την Εύα να πορεύεται;

Η Εύα Δημητρίου είναι μία γυναίκα που δεν φοβάται να κυνηγήσει αυτό που θέλει. Είναι ασυνήθιστα ευθύς ως άνθρωπος και σε στιγμές σκληρή  και απόλυτη, στην προσπάθεια να αυτοπροστατευθεί, κρύβοντας το πόσο ευαίσθητη είναι στην πραγματικότητα. Ο έρωτας και η αγάπη της για τον Λεωνίδα, αλλά και το γεγονός ότι τον χάνει απ’ τη ζωή της θα την οδηγήσουν σε σειρά παρορμητικών και αυτοκαταστροφικών αποφάσεων. Το ερώτημα είναι κατά πόσο ένας άνθρωπος,  που δεν φοβάται να κυνηγήσει αυτό που θέλει, είναι σίγουρος ότι ξέρει το τι θέλει…

Την τηλεθέαση την παρακολουθείς; 

Οχι. Νομίζω το σημαντικό είναι να προσπαθούμε να κάνουμε όσο το δυνατόν καλύτερα τη δουλειά μας, πάντα βέβαια με την ελπίδα ότι θα έχει ανταπόκριση στους θεατές.

Νιώθεις ότι ο ρόλος της Μαρίκας στις «Ψυχοκόρες» σε έφερε πιο κοντά με τους τηλεθεατές;

Το να αποκτήσεις μία σχέση με τους τηλεθεατές είναι κάτι που χρειάζεται χρόνο. Μακάρι να έχω έρθει πιο κοντά μαζί τους μέσω μίας δουλειάς που πίστευα κι εγώ πολύ.

Στα 30 σου χρόνια, περίμενες ότι θα έχεις διανύσει αυτή την απόσταση;

Εχω την τάση να κοιτάζω πάντα μπροστά. Χαίρομαι για αυτά που έχω καταφέρει έως τώρα, αλλά ξέρω σίγουρα ότι έχω πολύ μεγάλη απόσταση ακόμα να διανύσω. Το επάγγελμα αυτό νομίζω χρειάζεται επιμονή, υπομονή, πίστη και αντοχή χωρίς τέλος. Μου φαίνεται αστεία ακόμα και η σκέψη του να επαναπαυθώ από τώρα.

Ποια ήταν η μεγαλύτερη δυσκολία, αλλά και το μεγαλύτερο άγχος αυτής της διαδρομής;

Η συνειδητοποίηση πως πρώτα απ’ όλα οφείλεις εσύ να πιστεύεις στον εαυτό σου. Οφείλεις να πιστέψεις σε αυτό που καλείσαι να καταθέσεις κάθε μέρα. Είτε στο γύρισμα είτε σε μια παράσταση.

Πολλές φορές λέμε ότι το παιδί ενός σπουδαίου καλλιτέχνη είναι πιο εύκολο να λάβει ευκαιρίες. Εγώ θεωρώ ότι είναι πιο δύσκολο, καθώς πρέπει να αποδείξει από την πρώτη στιγμή ότι αξίζει να είναι σε μία δουλειά. Για εσένα πώς λειτούργησε όλο αυτό;

Κάθε ηθοποιός δοκιμάζεται σε κάθε δουλειά μιας και έρχεται αντιμέτωπος με μία τελείως διαφορετική συνθήκη. Είναι σαν να ξεκινάς εκ νέου έχοντας όμως περισσότερα εργαλεία φορά με τη φορά. Το αν αξίζει ή όχι να βρίσκεσαι σε αυτό τον χώρο, μόνο η διάρκειά σου μέσα σε αυτόν μπορεί να το αποδείξει. Οι επιτυχίες και οι αποτυχίες από μόνες τους είναι δυστυχώς ή ευτυχώς κάτι εφήμερο.

Η Μαριάννα πώς είναι στην καθημερινότητα; 

Ηρεμη όταν βρίσκομαι με τους δικούς μου ανθρώπους. Είναι κάτι που το κυνηγάω διαρκώς, παρά το πιεσμένο πρόγραμμα που έχουμε όλοι, μέσα στην τρομακτική ταχύτητα που κινούνται τα πράγματα.

Η επαφή με τον κόσμο, που σε συναντά στον δρόμο, σου δημιουργεί αμηχανία ή σε κάνει να χαίρεσαι που μπαίνεις στο σπίτι του κόσμου;

Μάλλον και τα δύο. Η χαρά συνοδεύεται και από μία αίσθηση ευθύνης, η οποία στη συνέχεια μου δημιουργεί άγχος.

Η συνέχεια τι θες να σου φέρει;

Μακάρι να συνεχίσω να έχω την ευκαιρία να συναντιέμαι με όμορφους ανθρώπους, όπως μου συνέβη μέχρι σήμερα, και επαγγελματικά αλλά και στη ζωή.

Εχοντας κάνει σπουδές και εργαστεί στο εξωτερικό, θα σκεφτόσουν μία ζωή εκεί;

Δεν αποκλείεται κάποια στιγμή να επιστρέψω. Προς το παρόν, όμως, είμαι ευτυχισμένη εδώ. Το μέλλον θα δείξει.