Εχθρός είναι κάθε Δυτικός σατανάς… – Ελεύθερος Τύπος

Η στεγνή ειδησεογραφία, χωρίς κρίσεις και σχόλια, είναι αμείλικτη: «Ο εισαγγελέας Μάρκους Κάσπερς, ο οποίος ερευνά την επίθεση με μαχαίρι στο Φεστιβάλ του Ζόλινγκεν, ανακοίνωσε ότι πίσω από την επίθεση δεν διακρίνει “κανένα άλλο κίνητρο εκτός από την τρομοκρατία”».

Η σφαγή της 7ης Οκτωβρίου, που άνοιξε τον ασκό της βίας και της αιματοχυσίας στη Μ. Ανατολή, έγινε -όπως ολόκληρη η ανθρωπότητα θυμάται- σε συναυλία. Ηταν το «Supernova Sukkot Gathering», όπου Παλαιστίνιοι με μοτοσικλέτες και αυτοκίνητα όρμησαν και πυροβολώντας και μαχαιρώνοντας σκότωσαν 260 ανθρώπους, δεκάδες κορίτσια και αγόρια, άρπαξαν ομήρους. Ο 26χρονος Σύρος που παραδόθηκε στις Αρχές παραδεχόμενος ότι αυτός ήταν ο δράστης που μαχαίρωσε στο λαιμό και σκότωσε τρεις ανθρώπους, ενώ τραυμάτισε άλλους οκτώ, φωνάζοντας «Αλάχ ου Ακμπαρ», όρμησε σε φεστιβάλ για τα 60 χρόνια από την ίδρυση της πόλης του Ζόλινγκεν. Το Ισλαμικό Κράτος -ISIS- ανέλαβε την ευθύνη για την επίθεση ως «εκδίκηση για τους Παλαιστινίους». Τα τηλεγραφήματα των διεθνών πρακτορείων ειδήσεων βρίθουν από μαρτυρίες αυτοπτών που περιγράφουν «πώς ο δράστης στόχευε στους λαιμούς και τις καρωτίδες των ανθρώπων».

Το απόσπασμα με το οποίο ανοίγει το σημερινό σχόλιο είναι ενδεικτικό. Εχθρός είναι οι «άπιστοι» γενικώς. Είναι η Δύση, ο δυτικός τρόπος ζωής, οι συναυλίες, οι μουσικές, η Τέχνη, τα βιβλία, οι ανοιχτές κοινωνίες, η ελευθερία. Το συνεχιζόμενο μακελειό στη Λωρίδα της Γάζας με τις άγριες δολοφονίες παιδιών, τις ακρότητες του Ισραήλ δίκην αντιποίνων που ανακυκλώνουν τις θηριωδίες είναι η παγκόσμια ομολογία εγκλωβισμού στο θανατηφόρο δίχτυ του πολέμου. Η αιτία, όμως, είναι συγκεκριμένη. Είναι το μίσος για οτιδήποτε δεν είναι δυτικό, οτιδήποτε δεν συμμερίζεται τη νομοτέλεια της «παγκόσμιας επικράτησης του Προφήτη», είναι ο τρόμος που γεννούν και συντηρούν οι ακραίοι ισλαμιστές ανάμεσα στους ίδιους τους μουσουλμάνους, διότι ο πολιτικός πυρήνας της θρησκείας υπερκαλύπτει την αξία της ανθρώπινης ζωής. Ο ασταμάτητος κύκλος του αίματος, πάντως, δεν έχει εύκολη, ούτε μονοσήμαντη απάντηση. Αλλιώς θα είχε κλείσει…

Mahi Binebine, Τα αστέρια του Σίντι Μουμέν, (εκδ. Αγρα, μτφρ.: Ελγκα Καββαδία)