Κωνσταντίνα Μόσχου στον ΕΤ: Δεν υπάρχουν συνταγές επιτυχίας – Ελεύθερος Τύπος

Η συγγραφέας μιλά στον «Ε.Τ.» για το απολαυστικό αστυνομικό μυθιστόρημα όπου ο ντετέκτιβ εμβαθύνει στον εσωτερικό κόσμο και στα κίνητρα των ηρώων με εξαιρετική υπαινικτική αφήγηση, με έμφαση στο σασπένς, στον ξέφρενο ρυθμό και με ένα εκπληκτικό διαβρωτικό χιούμορ.

 «Μέρσι», ο νέος τίτλος του βιβλίου σας από τις εκδόσεις BELL. Ποια η αρχή του νήματος για αυτή τη νέα περιπετειώδη διαδρομή;

Σε μια υπόθεση πλαστογράφησης πινάκων, η αρχή του νήματος είναι η Μέρσι, η σύζυγος ενός διάσημου ζωγράφου, που έχει απαχθεί. Και το τέλος αυτού του μπερδεμένου κουβαριού είναι επίσης η Μέρσι, που δεν ξέρουμε σε τι κατάσταση θα βρεθεί και ποιος ήταν πραγματικά ο ρόλος της.

Πώς καταφέρνει μέσα στην τρέλα που επικρατεί γύρω του ο ντετέκτιβ σας, Στάθης Παντελιάς, να βρει τις ισορροπίες του μέσα σε μια τόσο πολύπλοκη υπόθεση;

Οι ιστορίες καθημερινής τρέλας είναι βούτυρο στο ψωμί του ντετέκτιβ, του αρέσουν τα δύσκολα και τα καταφέρνει. Ο Στάθης Παντελιάς είναι ο άνθρωπος που υπολογίζει κάθε δυνατή εκδοχή, αλλά τα γεγονότα τον προλαβαίνουν μέσα από συνεχείς ανατροπές. Αυτό είναι το αγαπημένο σημείο μου στο βιβλίο, να τον εμπιστεύεται ο αναγνώστης, να έχει τη βεβαιότητα πως οτιδήποτε και να του συμβεί, αυτός έχει τη λύση και θα βγει αλώβητος, όπως οι παλιοί καλοί ήρωες στον κινηματογράφο, όπως θα έκανε ένας Ιντιάνα Τζόουνς των πόλεων.

Η συνταγή ενός επιτυχημένου αστυνομικού μυθιστορήματος είναι κατά τη γνώμη σας ένας ντετέκτιβ απρόβλεπτος, πανέξυπνος, που δεν αφήνει πίσω του ποτέ (μα ποτέ!) εκκρεμότητες. Και αυτό το καλοκαίρι έρχεται για να ανακαλύψει τι ακριβώς τρέχει με τη Μέρσι;

Δεν υπάρχουν συνταγές επιτυχίας, όλα είναι θέμα συγκυρίας. Αυτό το καλοκαίρι, ο ντετέκτιβ μου δεν τρέχει μόνο για τη Μέρσι. Τρέχει και με αυτοκίνητα, τρέχει στη γειτονιά των παιδικών του χρόνων στα Βραχάκια, τρέχει για να ξεσκεπάσει ένα βρόμικο διεθνές κύκλωμα. Κάθε νέο κεφάλαιο αποτελεί μια έκπληξη για τον αναγνώστη, ένα κομφούζιο, που παραμένει όμως γοητευτικό, στη σύγχρονη Αθήνα.

Μια βεντάλια χαρακτήρων δρα και σε αυτό το βιβλίο, μερικά είναι υπαρκτά πρόσωπα στη ζωή σας η καθημερινότητά τους δημιουργεί ακράτητα γέλια χωρίς να υποβαθμίζει τη σοβαρότητά τους! Υπάρχουν κάποιες ηθικές αρχές που σας ελκύουν ή το αντίθετο προκειμένου να δημιουργήσετε τους χαρακτήρες σας;

Υπάρχουν όλοι οι σταθεροί χαρακτήρες των προηγούμενων βιβλίων, ακόμα και οι γκεστ/υπαρκτά πρόσωπα, όπως ο δικηγόρος Νικολάκης ή ο εικαστικός Γαλανόπουλος. Θεωρώ ότι ένα κεφάλαιο στο οποίο δεν γίνεται να μη γελάσεις με την ψυχή σου είναι αυτό με την ψυχίατρο Ιουλία Τσατάλου. Ολοι οι χαρακτήρες της σειράς βιβλίων με ήρωα τον Στάθη Παντελιά έχουν αναλυθεί βαθιά και δεν στηλιτεύεται η ηθική τους. Θεωρώ ότι ακόμα και στη λάσπη μπορείς να βρεις χρυσάφι, δεν γίνεται να μη βρεις έστω κι έναν κόκκο ελπίδας για μια ανθρώπινη ύπαρξη, ακόμα και αν αυτός ο άνθρωπος είναι ο χειρότερος.

Πώς στέκεστε απέναντι στον αναγνώστη; Είναι ένα ποντίκι που πρέπει να πιαστεί στη φάκα ή ένα παιδί που πρέπει να το πάρετε από το χέρι και να τον μυήσετε σε σκοτεινά ή φωτεινά μονοπάτια;

Ο σημερινός αναγνώστης είναι έξυπνος, δεν μπορείς να τον κοροϊδέψεις με φτηνά τερτίπια, άσε που το θεωρώ ανήθικο να παίξεις μαζί του. Προτιμώ να τον αντιμετωπίσω ως ίσος προς ίσον, ζούμε δηλαδή μαζί την ιστορία: Ο ντετέκτιβ μιλά πρωτοπρόσωπα, έτσι ώστε όσα ξέρει ο ίδιος, τα ξέρει και ο αναγνώστης. Μαζί θα λύσουν το αίνιγμα, αλλά και χωρίς να σπαζοκεφαλιάζουν, άνετα, αργά και απολαυστικά, έτσι ώστε ο αναγνώστης να ανακαλύψει μόνος του τα «μαργαριτάρια στον βυθό που είναι κρυμμένα», για να χρησιμοποιήσω τον στίχο του Γιώργου Ζήκα.

-Απολογισμό, πιστεύω, δεν κάνετε ακόμη, αλλά στόχους βάζετε. Ποιος είναι ο επόμενός σας;

Απολογισμό δεν θέλω να κάνω, ούτε καν να ξαναδιαβάσω τα προηγούμενα βιβλία, ό,τι γράφτηκε δεν γυρνά πίσω. Ο στόχος μου είναι να κάνω μια μικρή στροφή, με μια διαφορετική ιστορία, που θα συγκινήσει και θα ταξιδέψει τον αναγνώστη. Είμαι πολύ χαρούμενη που κατάφερα να γράψω τη λέξη τέλος σε αυτό το βιβλίο και μου μένει τώρα ο καλλωπισμός του κειμένου ώστε να είναι ευανάγνωστο. Ελπίζω σύντομα να βγει στην κυκλοφορία όπως κάθε βιβλίο που ζητά το δρόμο του κι οι αναγνώστες να το ταξιδέψουν με τις δικές τους σκέψεις και συναισθήματα.

-Περιγράψτε μου τη σχέση σας με τους ήρωες του βιβλίου σας. Ζείτε μια μυστική ζωή μέσα από αυτούς;

Αυτό είναι το κλασικό κόλλημα των συγγραφέων. Ζουν την ιστορία μέσα από την αφήγησή τους, ταυτίζονται με τους ήρωες, τους σκηνοθετούν, τους αισθάνονται, τους περιμένουν ξέροντας ότι θα φέρουν την έκπληξη. Οποιο πλάνο και να έχεις, όποιο σχεδιασμό, ακόμα και ένας δευτερεύων χαρακτήρας θα έρθει να σου απαιτήσει ρόλο, θα σου κάνει την ανατροπή, ώστε να αναγκαστείς να του τον δώσεις. Για παράδειγμα, στο «Μέρσι» εμφανίζονται για πρώτη φορά χαρακτήρες που απλώς αναφέρονταν σε προηγούμενα βιβλία. Και όχι μόνο εμφανίζονται, αλλά δίνουν λύσεις, έτσι από δευτερεύοντες γίνονται πρωταγωνιστές. Τους το χρωστούσα σε αυτή τη «μυστική ζωή», όπως ειπώθηκε παραπάνω.